Έξι αρχαίες εφευρέσεις που προκαλούν τον θαυμασμό μας μέχρι και σήμερα!
Εικονογραφημένο χειρόγραφο από ένα βιβλίο που είναι γνωστό με τον τίτλο » Σκυλίτζης της Μαδρίτης», δείχνει το φλογοβόλο όπλο των Ελλήνων σε χρήση εναντίον του στόλου του Θωμά του Σλάβου, Βυζαντινού στρατηγού και σφετεριστή του αυτοκρατορικού θρόνου. Στη λεζάντα διαβάζουμε «ο στόλος των Ελλήνων βάζει φωτιά στο στόλο του εχθρού». Στο Βυζάντιο του 7ου -12ου αιώνα οι Έλληνες εκτόξευαν μια μυστηριώδη ουσία εναντίον των εχθρών τους στις ναυμαχίες. Αυτή η ρευστή ουσία που εκτοξευόταν μέσα από σωλήνες φλεγόταν ακόμα και μέσα στη θάλασσα και έσβηνε μόνο με ξύδι, άμμο και ούρα. Σήμερα δεν γνωρίζουμε την σύνθεση αυτής της ουσίας που έμεινε γνωστή ως υγρό πυρ. Δεν πρέπει να συγχέεται με παρόμοιες εμπρηστικές ουσίες που χρησιμοποίησαν οι Άραβες και άλλα κράτη και που στη διεθνή βιβλιογραφία συνήθως αναφέρονται συλλογικά ως «ελληνικό πυρ».
Οι Βυζαντινοί κρατούσαν την σύνθεση αυτής της ουσίας επτασφράγιστο μυστικό και μόνο ελάχιστοι και εκλεκτοί το γνώριζαν, με αποτέλεσμα το μυστικό να χαθεί στο πέρασμα του χρόνου.Από την χρήση αυτού του όπλου βγήκε και η έκφραση «πήραν τα μυαλά του αέρα»....
Υπάρχουν τρεις αναφορές για μια εφεύρεση γνωστή ως εύκαμπτο γυαλί, αλλά δεν είναι αρκετές για να αποδειχθεί ότι πράγματι υπήρχε αυτό το υλικό. Η πρώτη αναφορά γίνεται από τον Ρωμαίο συγγραφέα Γάιο Πετρώνιο.
Αυτός έγραψε για έναν εξαιρετικά ευρηματικό υαλουργό που δώρισε ένα γυάλινο βάζο στον αυτοκράτορα Τιβέριο ο οποίος βασίλεψε από το 14 ως το 37 π. Χ . Μόλις το έδωσε στον Τιβέριο του ζήτησε να του το επιστρέψει αμέσως και τότε προς έκπληξη του αυτοκράτορα το πέταξε στο πάτωμα. Αυτό δεν έσπασε παρά έκανε μόνο ένα βαθούλωμα το οποίο ο υαλουργός επανέφερε στο αρχικό του σχήμα σφυρηλατώντας το.
Ο Τιβέριος όμως φοβήθηκε ότι η εφεύρεση αυτή θα προκαλούσε υποτίμηση των πολύτιμων μετάλλων και γι ´αυτό διέταξε τον αποκεφαλισμό του άτυχου υαλουργού ώστε να πάρει το μυστικό της εφεύρεσης μαζί του στον θάνατο.
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος ιστοριογράφος, αναφέρει την ίδια ιστορία, αλλά γράφει πως αν και την άκουγε συχνά και από διάφορες πηγές, ίσως να μην ευσταθεί. Η ίδια ιστορία αναφέρεται και από τον Δίωνα τον Κάσσιο, Ρωμαίο ιστορικό, με τη διαφορά ότι αυτός ο ιστορικός τον περιγράφει ως μάγο και όχι ως μάστορα.
Όταν το βάζο έπεσε στο πάτωμα, έσπασε και εκείνος το επιδιόρθωσε με τα χέρια χωρίς εργαλεία . Το 2012 μια κατασκευαστική εταιρεία παρουσίασε ένα εύκαμπτο γυαλί το willow glass. Ανθεκτικό στη φωτιά και ελαστικό, απεδείχθη εξαιρετικά χρήσιμο για την κατασκευή των φωτοβολταϊκών. Αν πράγματι ο υαλουργός στην αρχαιότητα κατάφερε να εφεύρει εύκαμπτο γυαλί τότε φαίνεται ότι ήταν χιλιάδες χρόνια μπροστά από την εποχή του....
Ένα αντίδοτο που εξουδετέρωνε όλα τα δηλητήρια λέγεται ότι ανακαλύφθηκε από τον βασιλιά Μιθριδάτη τον ΣΤ´ (ή Μιθριδάτης ο Μέγας του Πόντου) που βασίλεψε από το 120 ως το 63 π. Χ και τελειοποιήθηκε από τον προσωπικό γιατρό του Νέρωνα. Η αρχική σύνθεση χάθηκε, όπως λέει η ιστορικός Αντριάν Μέιερ στο πανεπιστήμιο του Στάντφορντ. Οι αρχαίοι ιστορικοί αναφέρουν ότι περιείχε όπιο, αλεσμένες οχιές μαζί με έναν συνδυασμό από μικρές δόσεις δηλητηρίων με τα αντίδοτά τους. Η καθηγήτρια Μέιερ αναφέρει ότι ο Σεργκέι Πωπώφ, υπεύθυνος του προγράμματος βιολογικών όπλων στην ΕΣΣΔ , ο οποίος αυτομόλησε στις ΗΠΑ το 1992, είχε επιχειρήσει να βρει την αρχική αυθεντική σύσταση του αντιδότου....
Απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο ο Αρχιμήδης έβαλε φωτιά στα πλοία των Ρωμαίων πριν τις Συρακούσες με την βοήθεια καθρεφτών. Ο Αρχιμήδης, Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης επινόησε ένα όπλο που ξεπερνά σε ευρηματικότητα όπλα, τα οποία σήμερα παρουσιάζονται σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Η καθηγήτρια Μέιερ γράφει πως πρόκειται για ένα όπλο που λειτουργούσε με δέσμη χαλκού που αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου στα εχθρικά πλοία.
Φοιτητές στο πανεπιστήμιο MIT το 2005 κατάφεραν να αναπαραστήσουν την εφεύρεση του Αρχιμήδη. Μάλιστα κατάφεραν να βάλουν φωτιά σε πλοίο στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο με το όπλο αυτό των 2.200 ετών. Ένα άλλο όπλο με τον ίδιο μηχανισμό παρουσίασε το DARPA, ερευνητικό πρόγραμμα του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ που χρησιμοποίησε μικροκύματα για να διεισδύσει στο δέρμα του θύματος προκαλώντας υψηλές θερμοκρασίες δημιουργώντας την αίσθηση της φλόγας....
Τα τεράστιου μεγέθους Ρωμαϊκά οικοδομήματα που άντεξαν χιλιάδες χρόνια είναι απόδειξη για το προηγμένης σύνθεσης τσιμέντο που χρησιμοποιούσαν σε αντίθεση με το σημερινό τσιμέντο που δείχνει σημάδια φθοράς και διάβρωσης μέσα σε 50 χρόνια. Οι επιστήμονες εξέτασαν στα σύγχρονα εργαστήρια το αρχαίο ρωμαϊκό τσιμέντο και ανακάλυψαν ότι το μυστικό της αντοχής του ήταν η ηφαιστειακή τέφρα. Σε ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο Berkeley news από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ανακοινώθηκε ότι ο συνδυασμός υλικών όπως ασβέστιο, αργίλιο, ηφαιστειακή τέφρα και νερό είναι το μυστικό που έδενε απόλυτα το τσιμέντο. Η διαδικασία για την δημιουργία του προκαλούσε λιγότερη εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα καθιστώντας το πιο οικολογικό υλικό. Ωστόσο είχε και μειονεκτήματα. Αργούσε να στεγνώσει και παρά το γεγονός ότι ήταν πιο ανθεκτικό, δεν είχε την ίδια δύναμη με το σημερινό....
Κατά τον μεσαίωνα στην Μέση Ανατολή κατασκευάζονταν ξίφηαπό ένα υλικό που ονομαζόταν ατσάλι της Δαμασκού. Το υλικό αυτό ήταν ένα ιδιαίτερο κράμα χάλυβα από την Ασία. Ήταν ένα εξαιρετικά ανθεκτικό μέταλλο το οποίο στην πορεία χάθηκε και εμφανίστηκε πάλι στην βιομηχανική επανάσταση. Η μοναδική σύνθεση του υλικού αυτού ήρθε στο φως κάτω από τα μικροσκόπια των εργαστηρίων. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 300 π. Χ και το μυστικό της σύστασης χάθηκε ανεξήγητα ως και τα μέσα του 18ου αιώνα....
Πηγή: www.mixanitouxronou.gr
1) Το φλογοβόλο των Ελλήνων, το μυστηριώδες χημικό όπλο
Εικονογραφημένο χειρόγραφο από ένα βιβλίο που είναι γνωστό με τον τίτλο » Σκυλίτζης της Μαδρίτης», δείχνει το φλογοβόλο όπλο των Ελλήνων σε χρήση εναντίον του στόλου του Θωμά του Σλάβου, Βυζαντινού στρατηγού και σφετεριστή του αυτοκρατορικού θρόνου. Στη λεζάντα διαβάζουμε «ο στόλος των Ελλήνων βάζει φωτιά στο στόλο του εχθρού». Στο Βυζάντιο του 7ου -12ου αιώνα οι Έλληνες εκτόξευαν μια μυστηριώδη ουσία εναντίον των εχθρών τους στις ναυμαχίες. Αυτή η ρευστή ουσία που εκτοξευόταν μέσα από σωλήνες φλεγόταν ακόμα και μέσα στη θάλασσα και έσβηνε μόνο με ξύδι, άμμο και ούρα. Σήμερα δεν γνωρίζουμε την σύνθεση αυτής της ουσίας που έμεινε γνωστή ως υγρό πυρ. Δεν πρέπει να συγχέεται με παρόμοιες εμπρηστικές ουσίες που χρησιμοποίησαν οι Άραβες και άλλα κράτη και που στη διεθνή βιβλιογραφία συνήθως αναφέρονται συλλογικά ως «ελληνικό πυρ».
Οι Βυζαντινοί κρατούσαν την σύνθεση αυτής της ουσίας επτασφράγιστο μυστικό και μόνο ελάχιστοι και εκλεκτοί το γνώριζαν, με αποτέλεσμα το μυστικό να χαθεί στο πέρασμα του χρόνου.Από την χρήση αυτού του όπλου βγήκε και η έκφραση «πήραν τα μυαλά του αέρα»....
2) Εύκαμπτο γυαλί. Η εφεύρεση που πλήρωσε με την ζωή του ο υαλουργός
Υπάρχουν τρεις αναφορές για μια εφεύρεση γνωστή ως εύκαμπτο γυαλί, αλλά δεν είναι αρκετές για να αποδειχθεί ότι πράγματι υπήρχε αυτό το υλικό. Η πρώτη αναφορά γίνεται από τον Ρωμαίο συγγραφέα Γάιο Πετρώνιο.
Αυτός έγραψε για έναν εξαιρετικά ευρηματικό υαλουργό που δώρισε ένα γυάλινο βάζο στον αυτοκράτορα Τιβέριο ο οποίος βασίλεψε από το 14 ως το 37 π. Χ . Μόλις το έδωσε στον Τιβέριο του ζήτησε να του το επιστρέψει αμέσως και τότε προς έκπληξη του αυτοκράτορα το πέταξε στο πάτωμα. Αυτό δεν έσπασε παρά έκανε μόνο ένα βαθούλωμα το οποίο ο υαλουργός επανέφερε στο αρχικό του σχήμα σφυρηλατώντας το.Ο Τιβέριος όμως φοβήθηκε ότι η εφεύρεση αυτή θα προκαλούσε υποτίμηση των πολύτιμων μετάλλων και γι ´αυτό διέταξε τον αποκεφαλισμό του άτυχου υαλουργού ώστε να πάρει το μυστικό της εφεύρεσης μαζί του στον θάνατο.
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος ιστοριογράφος, αναφέρει την ίδια ιστορία, αλλά γράφει πως αν και την άκουγε συχνά και από διάφορες πηγές, ίσως να μην ευσταθεί. Η ίδια ιστορία αναφέρεται και από τον Δίωνα τον Κάσσιο, Ρωμαίο ιστορικό, με τη διαφορά ότι αυτός ο ιστορικός τον περιγράφει ως μάγο και όχι ως μάστορα.
Όταν το βάζο έπεσε στο πάτωμα, έσπασε και εκείνος το επιδιόρθωσε με τα χέρια χωρίς εργαλεία . Το 2012 μια κατασκευαστική εταιρεία παρουσίασε ένα εύκαμπτο γυαλί το willow glass. Ανθεκτικό στη φωτιά και ελαστικό, απεδείχθη εξαιρετικά χρήσιμο για την κατασκευή των φωτοβολταϊκών. Αν πράγματι ο υαλουργός στην αρχαιότητα κατάφερε να εφεύρει εύκαμπτο γυαλί τότε φαίνεται ότι ήταν χιλιάδες χρόνια μπροστά από την εποχή του....
3) Το αντίδοτο για όλα τα δηλητήρια ήταν του βασιλιά του Πόντου...
4) Το όπλο του Αρχιμήδη αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου...
Απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο ο Αρχιμήδης έβαλε φωτιά στα πλοία των Ρωμαίων πριν τις Συρακούσες με την βοήθεια καθρεφτών. Ο Αρχιμήδης, Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης επινόησε ένα όπλο που ξεπερνά σε ευρηματικότητα όπλα, τα οποία σήμερα παρουσιάζονται σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Η καθηγήτρια Μέιερ γράφει πως πρόκειται για ένα όπλο που λειτουργούσε με δέσμη χαλκού που αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου στα εχθρικά πλοία.
Φοιτητές στο πανεπιστήμιο MIT το 2005 κατάφεραν να αναπαραστήσουν την εφεύρεση του Αρχιμήδη. Μάλιστα κατάφεραν να βάλουν φωτιά σε πλοίο στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο με το όπλο αυτό των 2.200 ετών. Ένα άλλο όπλο με τον ίδιο μηχανισμό παρουσίασε το DARPA, ερευνητικό πρόγραμμα του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ που χρησιμοποίησε μικροκύματα για να διεισδύσει στο δέρμα του θύματος προκαλώντας υψηλές θερμοκρασίες δημιουργώντας την αίσθηση της φλόγας....
5) Ρωμαϊκό τσιμέντο...
Τα τεράστιου μεγέθους Ρωμαϊκά οικοδομήματα που άντεξαν χιλιάδες χρόνια είναι απόδειξη για το προηγμένης σύνθεσης τσιμέντο που χρησιμοποιούσαν σε αντίθεση με το σημερινό τσιμέντο που δείχνει σημάδια φθοράς και διάβρωσης μέσα σε 50 χρόνια. Οι επιστήμονες εξέτασαν στα σύγχρονα εργαστήρια το αρχαίο ρωμαϊκό τσιμέντο και ανακάλυψαν ότι το μυστικό της αντοχής του ήταν η ηφαιστειακή τέφρα. Σε ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο Berkeley news από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ανακοινώθηκε ότι ο συνδυασμός υλικών όπως ασβέστιο, αργίλιο, ηφαιστειακή τέφρα και νερό είναι το μυστικό που έδενε απόλυτα το τσιμέντο. Η διαδικασία για την δημιουργία του προκαλούσε λιγότερη εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα καθιστώντας το πιο οικολογικό υλικό. Ωστόσο είχε και μειονεκτήματα. Αργούσε να στεγνώσει και παρά το γεγονός ότι ήταν πιο ανθεκτικό, δεν είχε την ίδια δύναμη με το σημερινό....
6) Τα ατσάλινα ξίφη της Δαμασκού...
Κατά τον μεσαίωνα στην Μέση Ανατολή κατασκευάζονταν ξίφηαπό ένα υλικό που ονομαζόταν ατσάλι της Δαμασκού. Το υλικό αυτό ήταν ένα ιδιαίτερο κράμα χάλυβα από την Ασία. Ήταν ένα εξαιρετικά ανθεκτικό μέταλλο το οποίο στην πορεία χάθηκε και εμφανίστηκε πάλι στην βιομηχανική επανάσταση. Η μοναδική σύνθεση του υλικού αυτού ήρθε στο φως κάτω από τα μικροσκόπια των εργαστηρίων. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 300 π. Χ και το μυστικό της σύστασης χάθηκε ανεξήγητα ως και τα μέσα του 18ου αιώνα....
Πηγή: www.mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου